In 1936 vaardigde de RLM eisen uit voor liaison- en artilleriebranddetectievliegtuigen voor de Wehrmacht en Luftwaffe. Dit vliegtuig moet een Short Takeoff and Landing (STOL) prestatie hebben. De Fi-156 ging in 1937 in kleinschalige serieproductie. Tijdens de vlucht hing het landingsgestel naar beneden. Dit geeft vliegtuigen het uiterlijk van een zeer langbenige vogel met grote vleugels. De Fi156 kreeg een bijnaam - Storch (Crane).

      De Storch werd wijd verspreid voor de Wehrmacht en Luftwaffe als luchttaxi voor hoge officieren en generaals, verkenningsvliegtuigen en luchtambulances. De Storch werd geproduceerd in verschillende versies, A, C en D-versie. Het grote succes Storch werd geëxporteerd naar Duitse geallieerden - Kroatië, Finland, Zweden, Bulgarije, Slowakije, Roemenië en Italië. Na de Tweede Wereldoorlog bleef de Storch in verschillende landen in de frontlinie.