Hoewel voltooid in februari 1941, in vergelijking met de spectaculaire veldslagen van hetzelfde type schip, de Bismarck, had de Tirpitz dergelijke veldslagen niet, wat de indruk wekte van een slagschip dat zich gewoon in een fjord verstopte. Dit roerloze slagschip dwong de Royal Navy echter om een ​​extreem krachtige zeemacht van twee of meer slagschepen in de noordelijke Atlantische Oceaan te plaatsen tot november 1944, toen de Tirpitz tot zinken werd gebracht. Vanwege de aanwezigheid van de Tirpitz was Groot-Brittannië niet in staat voldoende troepen te wijden aan de oorlog in de Middellandse Zee, en werd het gedwongen een zware strijd tegen Japan te voeren tot 1945, toen het zich uiteindelijk bij de campagne voegde. De grootste prestatie van de Tirpitz was de vernietiging van de geallieerde PQ17-vloot, maar de aanval op de vloot was het resultaat van vliegtuigen en U-boten, en de Tirpitz vuurde geen enkele kogel af. Een van de factoren bij de vernietiging van de vloot, die zwaar bewaakt stond, was echter het feit dat de geallieerde militaire escortes op de hoogte waren van de uitval van de Tirpitz en als gevolg daarvan de vloot ontrafelden en individueel naar het Russische doel bewogen. wat uiteindelijk leidde tot de vernietiging van de vloot. Het kan als een prestatie worden beschouwd dat het een effectief afschrikmiddel was.