De Consolidated B-24 Liberator was een Amerikaanse zware bommenwerper, ontworpen door Consolidated Aircraft Company uit San Diego, Californië. De massaproductie werd in 1943 op volle kracht gebracht met behulp van de Ford Motor Company via de nieuw gebouwde Willow Run-faciliteit, waar de piekproductie in 1944 een B-24 en 650 per maand had bereikt. Andere fabrieken volgden snel. De B-24 eindigde de Tweede Wereldoorlog als de meest geproduceerde geallieerde zware bommenwerper in de geschiedenis, en de meest geproduceerde Amerikaanse militaire vliegtuigen met meer dan 18.000 eenheden, grotendeels dankzij Henry Ford en het benutten van de Amerikaanse industrie. Het onderscheidt zich nog steeds als het meest geproduceerde Amerikaanse militaire vliegtuig. De B-24 werd gebruikt door verschillende geallieerde luchtmachten en marines, en door elke tak van de Amerikaanse strijdkrachten tijdens de oorlog, het bereiken van een onderscheiden oorlogsrecord met zijn operaties in de West-Europese, Stille Oceaan, Middellandse Zee en China-Birma-India theaters.

Vaak vergeleken met de bekendere B-17 Flying Fortress, was de B-24 een moderner ontwerp met een hogere topsnelheid, groter bereik en een zwaardere bombelasting; het was echter ook moeilijker om te vliegen, met zware controlekrachten en slechte formatie-vliegkarakteristieken. De populaire mening onder vliegtuigbemanningen en algemeen personeel neigde de voorkeur te geven aan de robuuste kwaliteiten van de B-17 boven alle andere overwegingen in het Europese theater. De plaatsing van de brandstoftanks van de B-24 door de bovenste romp en de lichtgewicht constructie, ontworpen om het bereik te vergroten en de productie van de assemblagelijn te optimaliseren, maakten het vliegtuig kwetsbaar voor strijdschade. De B-24 was berucht onder Amerikaanse bemanningen vanwege de neiging om in brand te vliegen. Bovendien betekende de hoge romp gemonteerde Raviswing ook dat het gevaarlijk was om sloot of buikland te graven, omdat de romp de neiging had om uit elkaar te vallen. Desalniettemin bood de B-24 uitstekende service in verschillende functies dankzij zijn grote laadvermogen en lange bereik.

De beroemdste missie van de B-24 was de staking op laag niveau tegen de olievelden van Ploesti, in Roemenië op 1 augustus 1943, die een ramp werd vanwege aanvalsgolven die uit de reeks raakten.

Lengte: 675,9 mm Spanwijdte: 1049,5 mm