Het M65 Atomic Cannon, vaak Atomic Annie genoemd, was een gesleept artilleriestuk, gebouwd door de Verenigde Staten en in staat om een ​​nucleair apparaat af te vuren. Het werd ontwikkeld in het begin van de jaren vijftig, aan het begin van de Koude Oorlog, en in 1953 in Europa en Korea uitgevoerd.

Het kanon werd vervoerd door twee speciaal ontworpen tractoren, die beide onafhankelijk konden sturen op de manier van enkele extra lange brandweerwagens. Elk van de tractoren had een vermogen van 375 pk, en de ietwat lastige combinatie kon snelheden van 35 mijl per uur halen en rechte bochten maken op 28 ft brede, verharde of drukke wegen. Het artilleriestuk kon in 15 minuten weer losgelaten worden en in nog eens 15 minuten weer in reizende configuratie.

Op 25 mei 1953 om 8.30 uur werd het atoomkanon getest op de testlocatie van Nevada (met name Frenchman Flat) als onderdeel van de Upshot-Knothole-reeks van kernproeven. De test - met codenaam Grable - werd bijgewoond door de toenmalige voorzitter van de Joint Chiefs of Staff Adm. Arthur W. Radford en minister van Defensie Charles Erwin Wilson; het resulteerde in de succesvolle ontploffing van een 15 kt granaat (W9 kernkop) op een afstand van 7 mijl. Dit was de eerste en enige nucleaire granaat die vanuit een kanon werd afgevuurd (de Little Feller 1-testopname van een M388 gebruikte een Davy Crockett-wapensysteem dat een terugstootloos kanon met gladde loop was dat de kernkop afvuurde die was gemonteerd op het uiteinde van een in de loop van het wapen.)

 Lengte: 738,9 mm Breedte: 101,2 mm