De tank heeft meegedaan aan de invallen in Libanon in 1979 en 1982. Naar verluidt zijn er toen geen Merkava's volledig verloren gegaan. Tijdens de Tweede Intifada zijn er enkele door zware mijnen verwoest. De productiecijfers zijn geheim. Om de divisies die met de Merkava zijn uitgerust te voorzien van voldoende tanks om ze op organieke sterkte te brengen en van een materieelreserve van 20%, zijn ongeveer 1700 Merkava's nodig. Zou de productiecapaciteit sinds 1978 volledig zijn benut dan zouden er een 2500 zijn geproduceerd, iets wat beter overeenkomt met het openlijke officiële beleidsdoel het aantal Main Battle Tanks op 5000 te brengen. De Merkava is superieur aan Russische tanks, maar de Arabische landen beschikken in toenemende mate over moderne westerse tanks. Vooral de verwerving van de hypermoderne Franse Leclerc door de Verenigde Arabische Emiraten en de M1 Abrams door Saoedi-Arabië en Egypte dreigt het strategisch evenwicht te verstoren. Er zijn nu plannen de Merkava-productie die een steeds grotere financiële last begint te vormen omdat de overhead- kosten zo hoog zijn, te beëindigen en ook de M1 aan te schaffen. De VS hebben daarbij toegezegd die te voorzien van het meest moderne siliciumcarbide, terwijl de licentiebouw in Egypte slechts van tanks met aluminiumoxide is. De Merkava is nooit geëxporteerd. In beoordelingen vormt de lage mobiliteit steeds een beslissend punt voor een lage notering. De Merkava is de modernste tank waarover Israël beschikt en vormt het hoofdbestanddeel van wat na mobilisatie de grootste moderne "westerse" tankmacht ter wereld is.