De Lockheed SR-71 "Blackbird" is een strategisch verkenningsvliegtuig met lange afstand, Mach 3+ dat werd bestuurd door de luchtmacht van de Verenigde Staten. Het werd ontwikkeld als een zwart project van het Lockheed A-12 verkenningsvliegtuig in de jaren 60 door Lockheed en zijn Skunk Works-divisie. De Amerikaanse ruimtevaartingenieur Clarence "Kelly" Johnson was verantwoordelijk voor veel van de innovatieve concepten van het ontwerp. Tijdens luchtverkenningsmissies werkte de SR-71 op hoge snelheden en hoogtes om bedreigingen te omzeilen. Als een grond-lucht raketlancering werd gedetecteerd, was de standaard ontwijkende actie simpelweg om de raket te versnellen en buiten het bereik te houden. De vorm van de SR-71 was gebaseerd op de A-12, die een van de eerste vliegtuigen was met een kleinere radardoorsnede.

De SR-71 diende van 1964 tot 1998 bij de Amerikaanse luchtmacht. In totaal werden 32 vliegtuigen gebouwd; 12 verloren bij ongevallen, maar geen verloren voor vijandelijke actie. De SR-71 heeft verschillende bijnamen gekregen, waaronder "Blackbird" en "Habu". Sinds 1976 heeft het het wereldrecord gehouden voor het snelst ademende bemande vliegtuig, een record dat eerder werd bijgehouden door de betrokken Lockheed YF-12.