Om de toenemende dreiging van Russische tanks tijdens het latere deel van de Tweede Wereldoorlog het hoofd te kunnen bieden, begon Duitsland met de ontwikkeling van een nieuwe zware tank in februari 1943.
Officieel benoemd als Panzerkampfwagen VI-B Tiger II, maar beter bekend als de King Tiger, had de tank dikke bepantsering en een krachtig kanon.
Henschel en Porsche, welk beiden eerdere ervaring met het bouwen van zware tanks hadden, kwamen met concurrerende ontwerpen met verschillende turret configuraties.
Na enige testen werd het Henschel ontwerp voor productie gebruikt.
De King Tiger was uitgerust met een Type 43 L71, 88mm hoge snelheid kanon, welke door 170mm dik pantser op een afstand van 1 kilometer kon schieten.
Extra bewapening bestond uit twee 7.92mm machinegeweren op de voorkant en op de turret.
Het extreem dikke pantser op de voorkant van de turret was 185mm dik, de zijkanten waren 88mm dik.
Aandrijving voor deze enorme tank werd geleverd door een Maybach HL230 P30 V-12 cilinder, vloeistof gekoelde motor, die 700 pk produceerde.
De King Tiger ging in massa-productie bij de Henschel fabriek in het begin van augustus 1944, na de levering van de laatste Tiger I tanks.
Hoewel de tank geavanceerde technologie bevatte werden slechts 430 stuks met de Henschel turret gebouwd. In totaal waren er minder dan 500 bruikbaar om ingezet te worden.