De P-47 Thunderbolt is een van de grootste en zwaarste jachtvliegtuigen in de geschiedenis geworden die aangedreven werd door een zuigermotor.
Hij werd gebouwd van 1941-1945 en was zwaar bewapend met acht .50-kaliber machinegeweren, vier per vleugel.

Volledig geladen woog de P-47 acht ton. Als jachtbommenwerper kon de P-47 voor een grondaanval vijf-inch raketten of een aanzienlijke bommenlast van 2500 pond meenemen. Dit is meer dan de helft van de lading van de B-17 bommenwerper op lange afstand missies (hoewel de B-17 wel een veel groter bereik had). De P-47 is ontworpen rond de krachtige Pratt & Whitney R-2800 Double Wasp motor, dezelfde machine die al gebruikt werd in twee zeer succesvolle US Navy jagers, de Grumman F6F Hellcat en F4U Corsair die er vanaf eind mei 1940 zeer succesvol mee waren in de rol van korte tot middellange afstand escort jager en in luchtgevechten op grote hoogte. De P-47 als jachtbommenwerper met zijn gebruikelijke "dubbel kwartet" van zware kaliber M2 Browning machinegeweren bleek vooral bedreven in de grondaanval en werd ingezet op zowel het ​​Europese front als in de Stille Oceaan. De P-47 was een van de belangrijkste jachtvliegtuigen van de United States Army Air Forces (USAAF) tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd ook gebruikt door andere geallieerde luchtmachten, met name die van Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland. Ook Mexicaanse en Braziliaanse squadrons die naast de VS meevochten waren uitgerust met de P-47. De gepantserde cockpit was ruim van binnen, comfortabel voor de piloot en bood een goed zicht rondom. Een hedendaags Amerikaanse grond-aanval vliegtuig, de A-10 Thunderbolt II, ontleent zijn naam aan de P-47. Er werden 15.660 exemplaren van gebouwd, orders voor een extra 5934 werden geannuleerd toen de oorlog eindigde.

Tal van accessoires, waaronder 2 x 108 liter tanks, 2 x 500 pond bommen en 2 x M10 raketwerpers.