In 1943 lanceerde de 8e luchtmacht raids over Duitsland met zijn B17 en B24 uit Engeland. Het doel was om Duitse hoofdproductiefabrieken te vernietigen. Helaas waren de verliezen tijdens deze missies erg zwaar en werd het dringend noodzakelijk om een ​​jager te ontwikkelen die in staat was om de bommenwerpers over vijandige grond te escorteren. De beperkte reeksen van de Spitfire en P-38 Lightning maakten deze jagers niet in staat om verder te gaan dan Parijs, waardoor de bommenwerpers alleen bleven voor de rest van de vlucht. Met de ontwikkeling van de P-47 werd dit probleem overwonnen. De P-47 was de eerste single-seated jager die uitgerust was met een supercharger, waardoor deze op dezelfde hoge hoogte kon vliegen als de bommenwerpers. Deze hoogvliegende jager was bewapend met acht 12,7 mm machinegeweren die erg nuttig bleken te zijn in de intense gevechten die plaatsvonden in de Europese lucht. Uitgerust met drop-tanks voor langere afstanden, kon de P-47D de bommenwerpers helemaal naar de Duitse grens escorteren. Met de Thunderbolt konden ook veel geallieerde piloten Azen worden. Bommenwerperbemanningen die dag in dag uit worden geplaagd door intensieve Duitse intercepties, zouden opmerken dat de aanwezigheid van de P-47 een grote hulp was.