Incl Pilootfiguur

Sopwith's prachtige Scout (Pup) van 80 pk maakte meteen indruk toen hij werd onthuld in februari 1916 en snel in dienst kwam bij de RFC (Royal Flying Corps) en RNAS (Royal Naval Air Service) en productie op lange termijn. De opvolger van Sopwith, het 110 pk Clerget 9z-aangedreven Sopwith Triplane-prototype N500 werd goedgekeurd op 28 mei 1916, slechts 4 maanden na het prototype van Pup. Het werd medio juni 1916 naar Frankrijk gestuurd voor een rechtszaak met een squadron (later 1 zeesquadron) RNAS, waar het naar verluidt in actie zou zijn gekomen zodra het aankwam. Een tweede prototype, de 130 pk Clerget 9b aangedreven N504, vloog tegen augustus 1916 en werd op dezelfde manier naar Frankrijk gestuurd voor tests. Nog krachtiger en wendbaarder dan de zeer gerespecteerde Pup, Sopwith's nieuwe Triplane of 'Tripehound' (vaak afgekort tot 'Tripe') zoals het bekend werd, was meteen een hit met de jonge RNAS-piloten die het geluk hadden om ermee te vliegen. Hoewel oppervlakkig vergelijkbaar met de 80 pk Sopwith Pup, werd de romp van Tripe vanaf het begin ontworpen voor de grotere 110 pk en 130 pk Clerget-motoren. De spanwijdte was hetzelfde, maar de drievoudige 'korte akkoordvleugels' gaven meer zichtbaarheid, meer manoeuvreerbaarheid en een fenomenale stijgsnelheid. Hoewel aanvankelijk alleen gewapend met een enkel Vickers machinegeweer zoals de Pup, kon de Tripe de beste Duitse jagers van die tijd overtreffen en out-manoeuvreren, het tweelingkanon Albatros D.II & D.III (en later DV), en het was ook sneller!