Uitgebracht op 22 juni 2023 - Vanwege de overweldigende vraag was onze eerste voorraad op 23 juni 2023 om 11:40 uur (NZ-tijd) uitverkocht. Nu in BACKORDER met verzending later in 2023 - 117 hoogwaardige spuitgegoten plastic onderdelen - 35 cm spanwijdte - Optionele pilotenstoelen met en zonder Sutton Type K harnasdetail - Optionele open en gesloten cockpitdeuren - Optionele open en gesloten luifel en motorkap - Volledig geïllustreerde handleiding van 24 pagina's - Intrekbare onderwagen met handpomp en detail wielkuip - Wielen met verzwaarde banden met correcte uitlijning - Cartograf-emblemen van hoge kwaliteit voor Brian Lane's 19 Squadron Spitfire Mk.Ia P9386 QV-K uit september 1940 - Hoogwaardige 1/32 (54 mm) 4-delige RAF-pilootfiguur uit hars, gebeeldhouwd door Mike Good, wordt exclusief bij dit model geleverd.
De legendarische Supermarine Type 300 "Spitfire" is ongetwijfeld een van de beroemdste en misschien wel de mooiste vliegtuigen aller tijden. Ontworpen vanaf 1934 onder leiding van de hoofdontwerper van Supermarine Aviation Works, Reginald Mitchell, Joseph Smith en "Alf" Faddy, vloog het 990 pk sterke Rolls-Royce Merlin "C" aangedreven prototype voor het eerst op 5 maart 1936. Het was meteen duidelijk dat het iets was heel bijzonder en begin juni 1936 werd een eerste productieorder geplaatst voor 310 vliegtuigen. Talrijke vertragingen bij Supermarine en veel van de ongeveer 150 onderaannemers zorgden ervoor dat de eerste productie Spitfire pas half mei 1938 werd voltooid en dat het laatste vliegtuig van de bestelling pas in september 1939 werd afgeleverd.
Vroege productie Spitfire Mk.I in de K9 ### & L10 ## serienummerreeks (voltooid tussen mei 1938 en september 1939), werd aanvankelijk aangedreven door een 1030 pk Rolls-Royce Merlin II-motor en had een tweebladige propeller met vaste spoed , 8 Browning .303” machinegeweren, uitlaatspruitstukken met drievoudig uitwerpmondstuk, een hoge niet-taps toelopende antennemast en een achterste romp versierd met overlappende panelen met verhoogde klinknagels voor gemakkelijke constructie. De hoofdvlakken en de voorkant van de romp waren vlak geklonken en geplamuurd en glad geschuurd voor betere prestaties. Tijdens de productie werden talloze verbeteringen aangebracht, waarvan de meeste uiteindelijk achteraf werden aangebracht op eerdere vliegtuigen, waaronder kanonverwarming, Rolls-Royce Merlin III-motor, 3-bladige DeHavilland-propeller met dubbele spoed, uitlaatspruitstukken met een vereenvoudigde constructie, een grotere kap voor beter zicht , gepantserd voorruitglas en beschermende beplating over de bovenste brandstoftank waardoor de motorkappen iets moesten worden ingekort.
Halverwege de productie Mk.Ia in de serienummerreeks N3 ### & P9 ### (voltooid tussen september 1939 en april 1940 en aanwezig in dit model), zag de introductie van een verbeterde met een hendel bediende cockpitdeurvergrendeling met dubbele positie , reflector vizier, taps toelopende antennepaal en een spanningsregelaar achter de hoofdsteun van de piloot. Geselecteerde vliegtuigen kregen een Rotol RX5/1-propeller met constante snelheid en de tijdelijke installatie van de TR.1133 VHF-radio, waarvoor geen externe antennekabel nodig was.
Late productie Mk.Ia in de R6 ###, R7 ### & X4 ### serienummerreeks (voltooid tussen mei 1940 en april 1941) en AR2 ## (van juli 1941 tot januari 1942) zag de introductie van constante snelle DeHavilland-propellers en pantserplaten achter de stoel en hoofdsteun van de piloot (die achteraf werden gemonteerd op eerdere productievliegtuigen), evenals het door een motor aangedreven intrekken van het onderstel. Andere incrementele veranderingen werden geïntroduceerd, zoals een composiet "kunststof" stoel, herziene "verhoogde klinknagel" radiotoegangsdeur, station die lichten in de brandstoftankbeplating houden, herinstallatie van de TR.1133 VHF-radio en zag de eliminatie van de meter voor de bovenste brandstoftank, brandstofdrukmeter, ontluchtingskraan en voorste parachutefakkelbuis. Sommige Mk.I waren bewapend met 2 Hispano 20 mm kanonnen en werden aangeduid als de Spitfire Mk.Ib (op dat moment werd het met 8 kanonnen bewapende vliegtuig omgedoopt tot de Mk.Ia). De kanonnen bleken zo onbetrouwbaar dat de Mk.Ib uit dienst werd genomen totdat er eind 1940 verbeteringen waren aangebracht. Talrijke verbeteringen aan de motor, het casco en de bewapening werden aangebracht aan de Spitfire voordat de productie in 1948 stopte. geproduceerd in 2-dozijn varianten met als meest opvallende de 1030 pk Mk.I, 1470 pk Mk.V, 1720 pk Mk.IX, 2035 pk Mk.XIV, de fotoverkenning Mk.XI en de navalised Seafire Mk.III.
De kleurenschema's van de Spitfire Mk.I zijn verrassend gevarieerd en ingewikkeld. Interieurgebieden werden geprimed met lichtgrijs voordat ze aluminium werden geverfd, behalve de cockpit tussen frames 8 en 11 die werd geverfd in een kleur die wordt beschreven als "Supermarinegroen" en "appelgroen". Merk op dat dit verschilt van de bleker, grijzer, "Grey Green" (waarvan ook verschillende kleurenmixen zijn opgemerkt) die worden gebruikt bij latere productie Spitfires die door andere fabrikanten zijn gebouwd. Grote interne componenten geleverd door onderaannemers konden worden geleverd in verschillende tinten grijsgroen of aluminium of zelfs zwart.
De verfafwerking aan de onderkant varieerde geweldig
