De M 59 'Long Tom' is een zwaar artilleriestuk met een kaliber van 155 mm, ontwikkeld in 1938 in Amerika en in gebruik sinds de Tweede Wereldoorlog.
Het belangrijkste wapen van de Amerikaanse lange-afstandartillerie had aanvankelijk de officiële typeaanduiding: 155 mm gun M1 on Carriage M1 en kreeg al snel de bijnaam 'Long Tom'. Verdere ontwikkelingen aan het kanon leidden tot de versies M1A1 en M2. Na de Tweede Wereldoorlog werd, bij de reorganisatie van het Amerikaanse leger, de typeaanduiding vervangen door M59.

De Long Tom is een veldgeschut met hydropneumatische rem- en vooruitbrenginrichting[1]. Het sluitstuk heeft een centrale schroefafsluiting met onderbroken schroefdraad. Het kaliber is 155mm en de kanonloop heeft een lengte van 45 kalibers. Het gewicht van de loop is 4.180 kilogram en het totaal gewicht is 13.490 kilogram.. Het maximale schootsbereik is 23.500 meter en de vuursnelheid bedraagt 1 schot per minuut gedurende de eerste 10 minuten en vervolgens één schot per twee minuten. De Long Tom kon granaten afschieten tegen gepantserde doelen en rook-, licht- en gasgranaten. Het gewicht van de projectielen was circa 43 kilogra. Voor de bediening was er een commandant, 10 kanonniers en een chauffeur.