S-38 Torpedoboot in Duitse Marine tijdens WO.II.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vervaardigde de Kriegsmarine torpedoboten (ook bekend als S-Boats) op de scheepswerf Lürssen in Bremen en Schlichting-Werft in Travemünde. Met operationele capaciteit op lange afstand, dankzij de toepassing van een lichtmetalen kiel en een houten romp met rondspant. De structuur van de wigspoiler op het achterschip stelde S-Boats in staat om hun bogen op te heffen bij zeilen op hoge snelheid. Aangedreven door drie Mercedes Benz MB501 in-line vloeistofgekoelde 12-cilindermotoren met elk een maximum van 2000 pk, stelde dit S-boten in staat om een ​​topsnelheid van 72 km/u te bereiken. De hoofdbewapening van S-boten bestond uit door stoom aangedreven G7a-torpedo's, in totaal werden vier torpedo's gedragen. Twee 20 mm luchtdoelkanonnen op de achtersteven zorgden voor secundaire bewapening in 1940 toen S-boten in gebruik werden genomen en uiteindelijk werden vervangen door een 40 mm Bofors luchtafweerkanon in 1942.
De oppervlakteschepen van Britse en Franse coalitietroepen leden zware verliezen door S-boten tijdens de evacuatie van Duinkerken. Samen met U-boten werden S-boten opnieuw ingezet op Franse kustbases om te vechten tegen de Britten na de slag om Frankrijk. Sommige S-boten werden gedemonteerd en via het spoor door Europa naar de Zwarte Zee en de Oostzee vervoerd en weer in elkaar gezet om zich bij Operatie Barbarossa aan te sluiten om de Sovjet-Unie te bestrijden. Ondertussen waren S-boten ook bezig met geallieerde schepen in de wateren van Noord-Afrika en Italië. Vanaf eind 1941 vielen S-boten actief geallieerde schepen aan in het Engelse Kanaal en de Noordzee door mijnen te leggen.
In 1943 werd een nieuwe brugbepantsering, bijgenaamd "Skull", aangebracht op de S-38-klasse, waardoor de stuurkamer extra 10-12 mm bepantsering kreeg. Deze verbeterde schepen, met extra radardetectieapparatuur, werden omgedoopt tot S-38b-klasse en werden de ruggengraat van de torpedobotenvloot in het midden van de late periode van de Tweede Wereldoorlog voor de Duitse marine.
Op 28 april 1944, een dag niet ver van de geplande geallieerde landing in Normandië, vertrokken S-boten van No.6 en No.9 flottieljes vanuit Cherbourg na het verkrijgen van rapporten van luchtmachtverkenning en onderschepten een Amerikaanse vloot voor landingsoefening met succes in de zee ten zuiden van Devon. Twee LST Tank-landingsschepen, met volle brandstof en munitie, werden tot zinken gebracht en één werd ernstig beschadigd door torpedo's van S-boten. De demonstratie van "verschillende houten boten" in het gebied waar de geallieerden absoluut zee- en luchtoverwicht hadden, noopten de geallieerde commandanten, waaronder Eisenhower, om rekening te houden met de dreiging van S-boten en hun bases op te sommen als prioritaire doelen voor geallieerde strategische bommenwerpers