In de jaren vijftig begon de American Aircraft Company Northrop met de ontwikkeling van een eenvoudig en "goedkoop" gevechtsvliegtuig dat zou voldoen aan de behoeften van verschillende luchtmachten die lid waren van de NAVO. De F-5 voldeed aan de precieze specificaties, het was een lichte eenzitsjager, klein van formaat maar uiterst wendbaar en effectief. Het was relatief eenvoudig en goedkoop te produceren en was operationeel efficiënt. De eerste versie geproduceerd door Northrop, aangeduid als F-5 A "Freedom Fighter", was uitgerust met twee General Electric J85-GE-13-motoren en kon een maximale snelheid van 1.700 Km / h bereiken. Gewapend met twee 20 mm. kanonnen die in de neus waren geïnstalleerd, was de F-5 een geloofwaardig "multi-rol" vliegtuig vanwege zijn vermogen om wapens te laden, dat een breed scala aan offensieve opties kon bieden voor zowel luchtverdedigings- als grondaanvalsmissies. Dit veelzijdige aspect van het vliegtuig zorgde voor een snelle opname door veel luchtmachten.