In oktober 1936 zou de eerste Panzer I Ausf.A in Sevilla aankomen, om naar Cáceres te worden gestuurd waar ze zouden worden gebruikt voor het trainen van hun bemanningspersoneel. Een maand later, de Ausf.B. zouden dezelfde weg volgen en samen de eerste drie bedrijven vormen. Hoewel ze niet aan gevechten hadden deelgenomen, waren de Ausf.A's goed gedragen omdat ze al enkele jaren werden gebruikt voor zowel training als veldmanoeuvres.

De instructeurs waren op de hoogte van het essentiële defect: het schot dat de motorruimte scheidde van de bemanningsruimte was niet gepantserd. Dit hield in dat een schot dat door de ventilatieopeningen dringt, het personeel zou kunnen verwonden. Om deze reden werden extra beschermingen gefabriceerd, waaronder gepantserde plaat voor de luchtinlaat. In Duitsland zou het langer duren om een ​​oplossing voor dit probleem te vinden, het duurde tot eind 1938 voordat soortgelijke beschermende maatregelen werden ontworpen en geïmplementeerd en waren te zien op de laatste twintig voertuigen die in januari 1939 werden afgeleverd.

 De eerste deelname aan de Spaanse Burgeroorlog vond plaats tijdens de aanvallen op Madrid, waar ze werden ingezet ter ondersteuning van de nationale infanterie. Deze opdracht maakte duidelijk dat het ontwerp niet de kracht, bescherming van de bemanning en vuurkracht had om tegen de infanterie te vechten. Hun tegenstanders hadden geen antitankwapens, wat bijdroeg tot enig aanvankelijk succes, maar na verloop van tijd werd duidelijk dat de tank kwetsbaar was voor de T-26. Ondanks Duitse tegenstand was de oplossing om het Italiaanse machinegeweer Breda 20 mm in dezelfde toren te installeren in een configuratie die vergelijkbaar is met de Panzer II. Er werden tests uitgevoerd op vier voertuigen die van de voorkant waren verwijderd, waar de torentjes zouden worden aangepast om het felle wapen te huisvesten.

  Deze opnieuw geconfigureerde torentjes werden opnieuw geverfd, mogelijk met dezelfde verf die werd gebruikt voor retouches. Het gerucht gaat dat een gebrek aan niet-essentiële voorraden het gebruik van binnenlandse producten van dezelfde kleur dwong. Het verschil in toon is misschien te wijten aan zowel deze omstandigheid als de opgehoopte slijtage van de vorige verf, met meerdere jaren dienst en minstens één die in de frontlinie heeft gediend. De eenheden die vanuit Sevilla waren overgebracht, arriveerden waarschijnlijk in oktober 1937, toen het zogenaamde Eerste Bataljon gevechtstanks werd gevormd om uit twee groepen te bestaan: de eerste met drie compagnieën en de tweede met slechts twee. Op basis van de verzamelde schriftelijke en grafische documentatie, beschouwen we de hypothese dat het tweede bedrijf geen van deze tanks heeft ontvangen, wat kan worden bevestigd door een foto van medio oktober 1937, genomen in Zaragoza, en toont tien Pz. Ik en vijf T26 in formatie.

 Helaas zijn er maar heel weinig grafische documenten bewaard gebleven en zijn ze beperkt tot ongeveer dertig foto's van lage kwaliteit die zijn uitgesneden en gecensureerd om de datum of locatie te verwijderen. Gelukkig werd vanaf december 1938 een driecijferig identificatiesysteem ingevoerd waarmee het enige overgebleven voertuig tot die datum kan worden geïdentificeerd. Met zijn camouflage en de geleden schade in de strijd, is dit voorbeeld een tank van de 3rd Company.