Vlak na een winst van "Fighter Competition" in februari 1918 door het prototype van de Fokker V11, beval Inspectorate of Aviations Troops (Idflieg) onmiddellijk Fokker Flugzeugwerke 400 nieuwe vliegtuigen, die de officiële aanduiding Fokker D.VII kregen. Maar in het voorjaar van 1918 was het park van Duitse jachtvliegtuigen totaal overbodig en moest er veel worden gesmeed met nieuwe vliegtuigen. De fabrieken van Fokkers hadden beperkte mogelijkheden en Fokker ontwikkelde ook tegelijkertijd een nieuw prototype V18 met de beste prestaties in vergelijking met D.VII (dit vliegtuig zou later bekend worden als Fokker EV / D.VIII, of, meer vertrouwd, "Flying Razor ").
Idflieg loste dit probleem eenvoudig op: al snel ontving Albatros Flugzeugwerke, die op dit moment de productie van het verouderde Albatros D.Va-type stopzette, een bestelling op licentieproductie van D.VII op zijn fabrieken. Afgezien van de hoofdfabriek, gevestigd in Johanisthal, had Albatros een filiaalfabriek OAW (Ostdeutschen Albatros Werken) op de Schneidemuhl, en deze twee fabrieken konden veel meer vliegtuigen bouwen dan op de Fokker-fabrieken.
De eerste door Albatros gebouwde D.VII was absoluut vergelijkbaar met die van Fokker Company, en alleen aanwezigheidsbrieven Alb (tegen Albatros) vlak na het serienummer verschilden van deze machines.
Nadat enkele crashes in de lucht in verband met de munitie in brand vlogen, begonnen piloten het nieuwe vliegtuig bang te maken. Sommige ervaren piloten vliegen nog steeds op D.VII maar zonder motorkappanelen (voor de beste ventilatie van motor en munitie); Carl Degelow van Jasta 40 heeft zelfs het bovenste paneel verwijderd voor maximale ventilatie.
Door Albatros Company gewijzigd ventilatiesysteem, - er werden nieuwe lamellen aan de zijpanelen en speciale onderhoudsopeningen toegevoegd. Deze innovatie bleef op verdere licentievliegtuigen (OAW veranderde ook van ventilatiesysteem).
Ongeveer 2600 vliegtuigen werden onder licentie gebouwd (samen met de OAW-fabriek), - meer dan de helft van alle gebouwde Fokker D.VII.
Bondgenoten als trofeeën kregen veel D.VII vlak na het einde van WO I; alle andere vliegtuigen werden gesloopt volgens de voorwaarden van de Wapenstilstand.