Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de Duitse tank die werd aangeduid als de Panzerkampfwagen VI-B Tiger II, of beter bekend als de "King Tiger" een veel gevreesd wapen van Allied Forces, vanwege zijn krachtige 88 mm hoofdkanon en dikke pantserplaat. Duitsland begon in februari 1943 met de ontwikkeling van deze tank om de toenemende dreiging van Russische tanks tegen te gaan. Tijdens de ontwikkelingsfase introduceerden zowel de firma's Henschel als Porsche concurrerende prototypen met verschillende revolverconfiguraties. Het Porsche ontworpen torentje had een zeer onderscheidende vorm, met een afgerond voorste gedeelte en een smalle schaal, in vergelijking met het nogal hoekige Henschel-aanbod. Het pantser van het torensfrontgedeelte was 100 mm dik en 80 mm voor de zijpanelen en het monteerde het Type 43 L71 88 mm snelheidshoofdkanon. De kracht van deze enorme tank was van een Maybach HL230 P30 V-12 cilinder, vloeistofgekoelde motor met een vermogen van 700 pk. Porsche had 50 torentjes geproduceerd voor hun versie van de tank voorafgaand aan de officiële goedkeuring van het Henschel-model voor massaproductie. Evaluatie had uitgewezen dat het Porsche-torentje onvoldoende pantserdikte had en dat het complexe gereedschappen vereiste vanwege de afgeronde contourbeeldvorming. Door de superieure prestaties van de tank konden de voltooide Porsche-torentjes echter naar voren worden ingezet. In combinatie met de Henschel-torentje-versie waren er in totaal minder dan 500 King Tiger-tanks beschikbaar voor gevechten.