De Panzerkampfwagen IV was de belangrijkste tank van Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bleef in massaproductie gedurende het hele conflict, met meer dan 8.000 eenheden geproduceerd. Dit vertegenwoordigde meer dan een derde van de totale oorlogstankproductie in Duitsland. Het was de ruggengraat van de Panzer-divisies en het werd vaak hun "werkpaard" genoemd, de Pz.Kpfw. IV onderging constante verbetering gedurende zijn lange carrière. Als voorbeeld werd zijn originele korte loop 7.5cm hoofdkanon vervangen door het lange loop 7.5cm KwK40 L / 43 kanon beginnend met de Ausf.F2 versie. De verder verbeterde 7,5 cm KwK40 L / 48 werd toegevoegd aan de Ausf.H en later. In 1944 echter, met de introductie van de nieuwe Panther en Tiger tanks, plus andere tactische overwegingen, de Pz.Kpfw. IV begon vooral te dienen in een defensieve hoedanigheid. Er was behoefte aan vereenvoudiging van de bouw en verhoging van de productiviteit, plus behoud van schaarse grondstoffen. De laatste van de serie, de Ausf.J, had dus een veel eenvoudigere constructie en een extra brandstoftank verving de hulpmotor / generator. Dit verhoogde het bereik aanzienlijk van 210 km tot 320 km en werd verwelkomd door de Duitse troepen, omdat ze het moeilijk hadden met hun bevoorrading, maar het werd bereikt ten koste van de elektrische stroom voor de torentje traverserende motor. De dunne stalen platen bekend als Schurzen (rokken), voor het eerst geïntroduceerd met de Ausf.G, werden soms vervangen door zware draadgaas, of zelfs helemaal niet gebruikt.