De Wehrmacht stond bekend om het feit dat iedereen, ongeacht klasse, op het slagveld hetzelfde voedsel at. Die rantsoenen bestonden in wezen uit dezelfde elementen die terug in het thuisland werden gegeten: brood gemaakt van tarwe en rogge, varkensvlees (voornamelijk worstjes) en aardappelen. In feite was het hoofdvoedsel van de Wehrmacht een voedzame stoofpot gemaakt door al deze ingrediënten samen te mengen. Er was ook gloeiend hete koffie beschikbaar, waardoor zelfs het meest angstaanjagende slagveld een beetje meer op het huis lijkt. Voor de distributie van deze rantsoenen was de "Grobe Feldkuche Hf.13" nodig, een veldkeuken met twee wielen, waarvan het midden een pot van 200 liter bevatte. Die stoofschotel was van dubbele bodem, met een laag glycerine tussen de binnen- en buitenste pot om schroeien te voorkomen en om te helpen bij het behoud van warmte. Aan de linkerkant van de pot was een 90 liter koffiezetapparaat, die uit een kraan werd afgegeven. Aan de rechterkant was een reeks gebruikt om aardappelen en worsten te koken. Branddeuren voor elk van deze er waren apparaten aan de achterzijde voor het stoken van kolen en brandhout.De voorkant van de veldkeuken was de "Vorderwagen Hf.11", een tweewielige lener, die naast de zitplaatsen van de kookploeg een ruimte voor voedselopslag had onder de stoelen en droeg de voedselcontainers "Speisentragen" .Elke Wehrmacht-divisie bestond uit bakkerijbedrijven (voor brood) en slagerijen (voor varkensvlees) .Daarbij werd brood gebakken in oventrailers en varkens werden in worst gemaakt voordat ze aan de verschillende eenheden. Een enkele "Grobe Feld kuche Hf. 13 "kan 125 tot 225 mannen voeden.