De McDonnell Douglas F-15 Eagle wordt beschouwd als een van de meest formidabele straaljagers ter wereld. Sinds zijn eerste vlucht in juli 1972 is deze recordbrekende vliegmachine een maatstaf geweest voor het ontwerpen van straaljagers. Deze machine wordt aangedreven door twee Pratt & Whitney F100-PW-100 turbofan-motoren en is geschikt voor snelheden in het Mach 2.5-bereik.

De F-15 Eagle kan een zware en verwoestende wapenrusting dragen, zoals zijn interne 20 mm M-61A-1 rotatiecanon, plus vier AIM-9L Sidewinder-raketten en vier AIM-7F Sparrow-luchtafweerraketten. De vroege productie F-15 werd aangeduid als de F-15A, terwijl de versie met twee stoelen het B-model werd genoemd.

In 1979 werd een verbeterde en verbeterde F-15 geïntroduceerd. Een opmerkelijke verandering was een toename van 15% van de interne brandstofcapaciteit, nog meer brandstof-opslag werd mogelijk gemaakt door gebruik te maken van conforme tanks die zich onder de vleugel en tegen de inhamhellingen van de straalinlaat nestelen. Om dit extra brandstofgewicht te kunnen accepteren, moest het landingsgestel worden versterkt. Deze gemodificeerde F-15's worden het C-type voor de eenzitter en F-15D voor de versie met twee stoelen genoemd. De F-15C dankt zijn uitstekende prestaties aan vele technologische en elektronische wonderen en zal zeker nog vele jaren zijn rol als luchtoverwichtsstrijder blijven spelen.