De Jagdpanther SdKfz 173 is een tankvernietiger gebouwd door nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog op basis van het chassis van de Panther-tank. Het kwam in 1944 in dienst tijdens de latere stadia van de oorlog aan het oost- en westfront. De Jagdpanther combineerde het 8,8 cm Pak 43 kanon, vergelijkbaar met het hoofdkanon van de Tiger II, en de bepantsering en ophanging van het Panther-chassis, hoewel het later te lijden had onder de algemene slechte staat van de Duitse munitieproductie, het onderhoud en de training. van de oorlog, wat resulteerde in kleine productieaantallen, een tekort aan reserveonderdelen en een slechte voorbereiding van de bemanning.

Model :

lengte: 611,4 mm Breedte: 212,6 mm
Totaal onderdelen 2200+
Metalen onderdelen koperen kabel
Foto geëtste onderdelen 7 stuks

De Oshkosh M-ATV is een MRP-voertuig dat door de Oshkosh Corporation van Oshkosh, Wisconsin is ontwikkeld voor het MRAP All Terrain Vehicle (M-ATV) programma. Het is ontworpen om dezelfde beschermingsniveaus te bieden als de grotere en zwaardere eerdere MRAP's, maar met verbeterde mobiliteit en het is bedoeld om M1114 HMMWV's te vervangen.
  De M-ATV maakt gebruik van het Medium Tactical Vehicle Replacement (MTVR) chassis en de TAK-4 vering met de Plasan ontworpen gepantserde romp ontwikkeld voor de Northrop Grumman / Oshkosh JLTV Technologie Ontwikkeling (TD) fase voorstel. De V-vormige Plasan-gepantserde romp biedt bescherming voor de inzittenden tegen IED-aanvallen, terwijl een centraal bandinflatiesysteem (CTIS) en ronde inserts de M-ATV mogelijk maken om ten minste 30 mijl bij 30 mph te reizen, zelfs als twee banden druk verliezen. Het voertuig kan ook een 7,62 mm patroon aan tegen zijn motorolie / koelvloeistof / hydraulisch systeem en kan dan  minstens 1 kilometer rijden. Het Stat-X motor brandonderdrukkingssysteem zorgt voor veel betere overlevingskansen.

Lengte: 386.3mm Breedte: 159mm

Navistar's MaxxPro is een mijn en hindernisbestendig voertuig (MRAP). De MaxxPro is ontworpen om de geïmproviseerde aanvallen en hindernissen en IED's te verdragen, en kan ballistisch wapenvuur en explosies weerstaan. Navistar heeft meer dan 9.000 MaxxPro voertuigen geleverd.
Het MaxxPro voertuigontwerp van een crew capsule met een V-vormige romp, die is gemonteerd op het Navistar International model 7000 chassis. Het doel van de V-romp is om de explosie van een landmijn of een IED van het voertuig af te buigen.
Dat ontwerp heeft ervoor gezorgd dat MaxxPro een landmijnblast van 7 kg kan overleven zonder enige verwondingen.
Het voertuig kan gebruik maken van gestandaardiseerde en gemakkelijk verkrijgbare onderdelen om snel herstel en onderhoud te garanderen.
De gepantserde carosserie van het voertuig is aan elkaar geschroefd en niet gelast, waardoor de reparaties in het veld worden vergemakkelijkt.

Lengte: 386.3mm Breedte: 159mm

De gemoderniseerde M1 "Abrams" main battle tank kreeg onder de naam M1A1 een aantal grote verbeteringen mee als meer vuurkracht en zwaardere bepantsering.
In 1986 werden de nieuwe M1A1 "Abrams" tanks aan de Amerikaanse strijdkrachten geleverd. In de eerste plaats werden ze ingezet in de Amerikaanse tank compagnies in Duitsland.

Tijdens de militaire parade van 1978 werd de T-72 voor de eerste keer publiek getoond. Het bleek hier te gaan om een zeer modern voertuig, ontwikkeld uit de eerdere T-62, maar goedkoper dan de T-64. In het begin was in het Westen van de T- 72 niet al te veel bekend, maar tijdens de Israëlische invasie in Libanon in 1982 werden verscheidene exemplaren op Syrië buitgemaakt. Hij bleek ten opzichte van de T-62 uitgerust met een vuurleidingssysteem, laserafstandmeting, een verbeterde motor en de nieuwste apparatuur voor operaties tijdens nucleaire aanvallen in fall-outgebieden. Net als bij de T-64 is er een 125 mm kanon en is voor in het koepelpantser siliciumoxide ingegoten met een bijmengsel van keramisch poeder, meestal aluminiumoxide of siliciumcarbide van industriële kwaliteit. Hij wordt aangedreven door een watergekoelde V-12 dieselmotor van ongeveer 780 pk. Voor uitbreiding van het theoretisch operationeel rijbereik tot 700 kilometer kan de T-72 twee 200 liter externe cilindertanks dragen, naast de normale dieselvoorraad van duizend liter. De T-72 heeft, in tegenstelling tot de T-62, een mechanische lader die acht granaten per minuut kan doen afvuren. De lader is van het carrouseltype waarbij de munitievoorraad op de bodem van de gevechtsruimte ronddraait totdat het gewenste munitietype onder het kanon ligt, maar anders dan die bij de T-64, waar een arm de rechtopstaande granaatdelen in een boog voor het sluitstuk van het kanon heft, liggen de hulzen en gevechtskoppen hier horizontaal in twee lagen en worden door een liftje omhooggeschoven waarna een ramstok ze apart de vuurkamer inschuift. De aanwezigheid van een automatische lader betekent dat de bemanning kon worden teruggebracht van vier tot drie personen. De T-72 is wat minder geavanceerd dan de T-64 of T-80 maar is wel in veel groter aantal geproduceerd en vooral meer geëxporteerd. Veel exporttanks zijn van een meer oorspronkelijk type en tegenwoordig door moderne westerse wapens vrij eenvoudig uit te schakelen, zoals bleek in de Golfoorlogen van 1991 en 2003. In de jaren zeventig was de T-72 echter een zeer gevaarlijke tegenstander en tot de invoering van de Leopard 2 in 1979 veel moderner dan enige operationele westerse tank.

De T-72 is sinds 1972 continu verder ontwikkeld, vooral op het gebied van de bepantsering, hetgeen resulteerde in de T-90.

1/72 ! model van de Ratte de super tank van de Duitse Wehrmacht.

De Landkreuzer P. 1000 Ratte was een Duits tankproject. De superzware Ratte was een gigantisch ontwerp, zo zwaar als ongeveer vijftig van de zwaarste tanks die Duitsland in 1941 produceerde. Ratte is nooit verder gekomen dan de ontwerpfase.

Adolf Hitler was in 1941 ervan overtuigd dat in de wapenwedloop met de Sovjet-Unie ieder jaar een nieuwere en zwaardere generatie tanks zou moeten verschijnen. De Duitsers stonden al op het punt de Tiger I in productie te nemen; van deze zou al de opvolger ontwikkeld moeten worden, de Tiger II, maar ook diens opvolger moest al voorbereid worden, de Maus, en voor 1945 zou alweer de volgende superzware tank klaar moeten zijn, de Ratte.

Het gevolg van al deze extrapolaties was dat bij Ratte een absurd hoog gewicht van duizend ton voorzien was. Voor Maus werden al kanonnen van 150 mm in beschouwing genomen en de volgende stap was het toepassen van scheepsartillerie: de hele geschuttoren van een slagkruiser zou op een reusachtig rupsbandonderstel geplaatst moeten worden, waarin twee voor een tank reusachtige 280 mm kanonnen die zoals bij een oorlogsbodem gebruikelijk onafhankelijk konden eleveren. Het was dus inderdaad een ware "landkruiser". Aan de achterkant was een tweede toren met lichter 128 mm antitankgeschut voorzien voor de nabijverdediging. Het torenontwerp was afkomstig van de firma Krupp; de tank zelf van Ferdinand Porsche die Hitler actief aanmoedigde in zijn megalomane ideeën. Porsche maakte een voorlopige studie in 1942. Hoewel technisch zeker uitvoerbaar, was het project economisch en tactisch onzinnig. Duitsland zou nooit voldoende van dit soort voertuigen kunnen produceren; ze waren ongeschikt voor een tankgevecht en extreem kwetsbaar voor luchtaanvallen, ondanks een geplande bewapening met luchtafweergeschut in de vorm van 8 x 20 mm FLAK 38.

Het voertuig is nooit verder dan het ontwerpstadium gekomen; in 1942 werd het project beëindigd. Er werd één 28 cm geschuttoren gereserveerd voor de tank, maar toen ze hoorden dat het tankproject afgeblazen werd, werden de kanonnen bij Noorwegen gebruikt in een fortificatie.

lengte ca 48cm
breedte ca 19 cm

"Panther is de algemene naam van een mediumtank die door Nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog werd afgevuurd en diende van midden 1943 tot het einde van de Europese oorlog in 1945. De uitstekende combinatie van vuurkracht, mobiliteit en bescherming diende als referentie voor de late oorlog van andere naties en directe naoorlogse tankontwerpen, en het wordt vaak beschouwd als een van de beste tankontwerpen van de Tweede Wereldoorlog.

   Hoewel het in wezen dezelfde motor had als de Tiger I-tank, had het een betere frontale armor, betere penetratie van het pistool, was het over het algemeen lichter en dus sneller en kon ruw terrein beter aan dan de Tigers. De afweging was zwakkere kantbepantsering; de Panther bleek dodelijk in open land en schiet van lange afstand, maar kwetsbaar voor close-quarters. Ook vuurde het 75 mm-kanon een iets kleinere schaal af dan het 88 mm-kanon van de Tiger, wat minder explosieve vuurkracht bood tegen de infanterie, hoewel het nog steeds behoorlijk effectief was.

   De Panther was ook veel goedkoper te produceren dan de Tiger tanks, en slechts iets duurder dan de Panzer IV, omdat het ontwerp tot bloei kwam toen het Reichsamental of Armament and War Production grote inspanningen leverde om de oorlogsproductie te vergroten . Belangrijke elementen van het Panther-ontwerp, zoals de bepantsering, de overbrenging en de eindaandrijving, waren compromissen die specifiek waren gemaakt om de productiesnelheid te verbeteren en het oorlogstekort van Duitsland te verbeteren, terwijl andere elementen zoals de uiterst compacte motor en het complexe ophangingssysteem met hun elegante maar gecompliceerde engineering. Het resultaat was dat de Panther-tankproductie veel hoger was dan mogelijk was voor de Tiger-tanks, maar niet veel hoger dan wat met de Panzer IV was bereikt. Tegelijkertijd werd de vereenvoudigde eindaandrijving de belangrijkste oorzaak van defecten aan de Panther-tank en was een probleem dat nooit werd gecorrigeerd.
 

2300+ onderdelen
afm 553.8 x 213.6 mm

De Sturmgeschütz III (StuG III) was een van de voertuigen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitsland werden geproduceerd. Het was gebaseerd op het chassis van de Panzer III. Ontworpen als een infanterie-ondersteuningstank, nam het steeds meer de rol van tankvernietiger op zich vanwege zijn lage profiel en goede kanon. Als de meest geproduceerde tank door Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog (10.500 eenheden), nam hij daarmee de rol van conventionele tankoorlogvoering op zich. De Sturmgeschütz staat ook bekend om zijn goede prijs-winstverhouding. De StuG werd bemand door vier bemanningsleden. Het werd beheerd door Duitsland, Italië, Finland, Spanje en Syrië. Deze drie laatstgenoemde landen behielden hun StuG III's tot ver na 1945, die bijvoorbeeld werden gebruikt in de Zesdaagse Oorlog (1967) door Syrië.

De Jagdpanther SdKfz 173 is een tankvernietiger gebouwd door nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog op basis van het chassis van de Panther-tank. Het kwam in 1944 in dienst tijdens de latere stadia van de oorlog aan het oost- en westfront. De Jagdpanther combineerde het 8,8 cm Pak 43 kanon, vergelijkbaar met het hoofdkanon van de Tiger II, en de bepantsering en ophanging van het Panther-chassis, hoewel het later te lijden had onder de algemene slechte staat van de Duitse munitieproductie, het onderhoud en de training. van de oorlog, wat resulteerde in kleine productieaantallen, een tekort aan reserveonderdelen en een slechte voorbereiding van de bemanning.

Model :

lengte: 611,4 mm Breedte: 212,6 mm
Totaal onderdelen 2200+
Metalen onderdelen koperen kabel
Foto geëtste onderdelen 7 stuks