De 'Golden Hind' ontleende zijn naam aan de gouden figuur op het wapenschild van de familie van Lord C. C. Hatton, die Sir Francis Drake's rondvaart door de wereld financierde. Kleiner galjoen, de 'Gouden Hind' verschilde wat de constructie betreft niet van de schepen van zijn klasse. Sobere lijnen, ingepakte maten, afwezigheid van decoraties met uitzondering van de spiegel, laag voordek en klassieke masting. Op 1 3 december 1 577 ging Sir Francis Drake, aan boord van het galjoen 'Golden Hind', samen met andere vier schepen op weg naar de meest beroemde reis uit de Engelse maritieme geschiedenis. Nadat hij de Straat van Magellan met moeite had overgestoken, als gevolg van de vreselijke stormen waarin twee van de schepen werden gesloopt, legde hij af in de haven van Valparaiso. Daarna volgde hij de kusten van Chili en Perù plunderde Spaanse havens en schepen en ving een enorme buit. Hij ging toen naar Californië, waarschijnlijk in een poging de zo lang gezochte Noord-West passage te ontdekken.
Hij vervolgde zijn reis in de richting van de Molukken en van Java, verdubbelde de Kaap de Goede Hoop en keerde na drie jaar terug naar Engeland en voltooide zijn reis over de hele wereld.

Schaal: 1/53
Lengte: 495 mm, Hoogte: 408 mm

U. S. S. CONSTITUTION, een Amerikaans fregat met 54 kanonnen, werd gelanceerd op 21 oktober 1797. Ze had grotere afmetingen, zeilen en uitrusting dan de moderne schepen van dezelfde klasse. Haar sterke constructie verdiende haar de naam "Old Ironsides". Het Congres van de Verenigde Staten heeft toestemming gegeven voor de bouw van de grondwet en van twee andere schepen om de Amerikaanse marine te versterken en de handel met Europa te beschermen, die te vaak in gevaar werden gebracht door de meer en meer aanvallen van vijandelijke eenheden.

Schaal: 1/93
Breedte: 320 mm, Hoogte: 667 mm

Klassiek fregat, behorend tot de Franse marine aan het einde van de XVlll eeuw, uitgerust met 26 12-kanonnen op het batterijdek, naast 4 6-pond kanonnen en 4 carronades op het hoofddek. La Gloire was gepland door de scheepsbouwingenieur, Guignace, en werd in 1778 gelanceerd in St, Malo. Het model is de reproductie, schaal 1:90, van de snip die het eerste jaar van navigatie genas, met de onderkant wit geverfd. Een jaar later, in juni 1779, werd het ondergedompelde deel van de romp, net als bij veel andere schepen, omhuld met koperplaten om het tegen corrosie te beschermen.

Schaal: 1/90
Lengte: 840 mm, Hoogte: 635 mm

De Hunter is een goed uitgeruste kotter, gebouwd voor de Britse marine, met veel min of meer vergelijkbare exemplaren, in de tweede helft van de zeventiende eeuw. Het doel was om smokkelaars het hoofd te bieden, die overigens als eerste dit type schip gebruikten (het lijkt erop dat de Engelse scheepswerven ze in paren bouwden; één voor de smokkelaars en één voor de douane). Natuurlijk werd de Hunter ook gebruikt als kustwacht en voor militaire functies van haveninspectie, verkenning, bewaking en dergelijke. Tegen het einde van de negentiende eeuw werden sportboten en boten bedoeld voor de regatta's afgeleid van deze kotters. Het model, gereproduceerd op een schaal van 1:72, is van een kotter gebouwd tegen 1797. Het is uitgerust met 12 kanonnen en verschillende culverins.

Schaal: 1/72
Lengte: 440 mm, Hoogte: 444 mm

Het privaatschip RATTLESNAKE werd gebouwd in Plymouth, Massachusetts, in 1779 of 1780, naar verluidt naar ontwerpen van John Peck. Ze was eigendom van John Andrews en haar kapitein was Mark Clark. Op verschillende momenten droeg ze van 1 4 tot 20 kanonnen en haar complement bestond uit 85 mannen. Ze ontving haar eerste commissie op 12 juni 1781, maar ze is mogelijk eerder in dienst genomen. Ze werd gevangen genomen voor de Amerikaanse kusten in 1781 door het Britse 44-kanonnen schip ASSURANCE. Ze werd naar Engeland gebracht, waar ze de naam CORMORANT kreeg en haar lijnen werden getekend. Haar originele lijnen zijn bewaard gebleven in het National Maritime Museum in Greenwhich. Met haar verminderde deadrise en haar zeer scherpe voorlijnen moet de RATTLESNAKE zeer snel zijn geweest. Ze had een vrijstaand vooronder en kwarterdek, verbonden door loopbruggen, die tijdens de veldslagen werden verzonden. In augustus 1783 werd ze opnieuw RATTLESNAKE genoemd.

Schaal: 1/64
Lengte: 697 mm, Hoogte: 463 mm

De logger was een soort schip dat veel werd gebruikt door de Franse piraten van de revolutie en van het rijk. Ze heeft ongetwijfeld een Britse afkomst. Het is een type schip uitgerust als een 'bragozzo' 'op grotere schaal', met 3 masten, een zeer lange boegspriet, verschillende jibs, topzeilen en enkele voorzeilen. Ze werd gebouwd door Denys de Dunkerque op een tekening die eind 1775 werd goedgekeurd en in 1776 werd gelanceerd. De carrière van dit schip was kort omdat ze door de Engelsen werd gevangen genomen op 1 juni 1778 tijdens een gevecht, beroemd bleef, tussen het fregat La Belle Poule en het fregat Arethusa. Op 17 juni cruises La Belle Poule in het Kanaal aan het hoofd van een divisie met inbegrip van het fregat La Licorne, het korvet I'Hirondelle en Le Coureur, na twee uur strijd en een vergeefse poging tot instappen, 6hot een dozijn keer waterlijn, met 3 mannen dood en 7 dodelijk gewond, geeft ze zich over. Gevangene in Engeland, de Chevalier de Rosely, die het kruis van St. Lewis had gekregen, dankzij de geldige verdediging van Le Coureur, keerde terug naar Frankrijk in februari 1780. Wat Le Coureur betreft, de bestemming van het schip na ze werd gevangen genomen door de Engelsen is slecht bekend. Werd ze in 1782 teruggenomen door de Fransen, zoals sommige auteurs beweerden?
Hoogstwaarschijnlijk suggereerde een verkeerde identiteit deze veronderstelling. Werd ze in 1780 gevangen genomen door de Amerikanen, van Terranova? Dit is wat Laird Clowes zegt in zijn boek 'The Royal Navy' en wat wordt bevestigd door enkele Amerikaanse studies, die spreken over een Franse logger met 31 handen, afgemeerd in Santo Domingo in 1782.

Schaal: 1/54
Lengte: 820 mm, Hoogte: 650 mm

De naam Bounty, een fregat van de Britse marine, is onlosmakelijk verbonden met haar kapitein, Bligh, en met de wisselvalligheden waardoor de bemanning muitte. William Bligh was eerder aan boord van de 'Resolutie' als navigator in de tijd van Captain Cook's tweede expeditie. Nadat hij het bevel over de Bounty had genomen, vertrok hij in december 1787 naar Spithead, eindbestemming Tahiti. Na 5 maanden in die zeeën vertrok het schip naar de terugreis en op dat moment brak er een ernstige wanorde aan boord uit. Vanwege de strikte discipline van de kapitein, die botste met het loze verblijf in Tahiti, begon een zekere onvrede zich door de bemanning te verspreiden en het werd al snel een muiterij. Christian Fletcher, de bootsman, nam het commando over het schip en dwong Bligh aan boord van een reddingsboot met 18 nog steeds trouwe mannen.

Na een gevaarlijke navigatie van meer dan 4000 mijl bereikte Bligh het eiland Timor en daarna Engeland. De premie ging terug naar Tahiti, waar een deel van de bemanning landde.
Ze zeilde vervolgens naar het Pitcairneiland waar Fletcher en de overgebleven mannen zich vestigden. Slechts 20 jaar later werd de groep die in Tahiti landde gevangen genomen door de commandant Edward van het fregat Pandora en berecht door Engelse krijgsraad. Slechts drie zeelieden werden veroordeeld, terwijl de anderen werden vrijgesproken. Nadien bekleedde Bligh het ambt van gouverneur van New South Wales en beëindigde zijn carrière in de rang van vice-admiraal van de Royal Navy.

Schaal: 1/64
Lengte: 610 mm, Hoogte: 465 mm

Deze klipper verscheen rond 1820 in de VS. Het is de laatste fase in de evolutie van het zeilschip en het voldoet aan de vraag van de Amerikaanse handelsklasse, die zich had gerealiseerd dat de toekomst van de handel op zee lag. De Amerikaanse bouwers creëerden een vrij nieuw schip, zonder schema's en modellen van het oude continent te imiteren, en ze behaalden onmiddellijk zulke resultaten dat ze de technieken van de scheepswerven ter wereld beïnvloedden. De fijne, hydrodynamische romp en de brede zeilen maakten de klipper een zeer snelle boot, zodat al snel uitdagingen tussen schepen frequent werden.

Flying Cloud, het meesterwerk van bouwer Donald McKay, werd in 1851 gebouwd in Oost-Boston. Ze verwierf een hoge reputatie tijdens de 'Gold Rush' in Californië, en maakte de overtocht van New York naar San Francisco in een recordtijd van 88 dagen, 22 anderhalf uur, tot nu toe nooit geëvenaard.

Schaal: 1/96
Lengte: 940 mm, Hoogte: 610 mm

Gepland door Edward Burgess, Puritan was een sloep van iets minder dan 30 meter met een goede breedte en een glijdende kiel die kenmerkend is voor Amerikaanse boten van die klasse. Ze had ook een bepaalde diepgang en een deel van de ballast was als Engelse snijders aan de kiel bevestigd. Ze was daarom een redelijk zekere boot. In 1885 verdedigde ze onder commando van Captain Aubrey Crocker de America's Cup tegen de Engelse kotter Ginesta en won in slechts twee races, de eerste met lichte wind, de tweede met wind van meer dan 20 knopen, wat de superioriteit van de Amerikaanse rompen van dit soort regatta. De schaal waarop we onze kit hebben geproduceerd is 1:50, die elk detail van de echte structuur laat zien. Het model kan zowel als statisch worden gebouwd (met de tweede zichtbare planking in mahonie of geverfd volgens voorkeur) of zeilen volgens de aanwijzingen om de romp waterdicht te maken. Er is geen voorziening getroffen voor radiobesturing.

Schaal: 1/50
Lengte: 880 mm, Hoogte: 935 mm

Ontworpen door G.L. Watson, werd het jacht Britannia gebouwd op verzoek van Edward VII, Prins van Wales op dat moment. Het wordt door de Engelsen beschouwd als het belangrijkste en meest representatieve racejacht van zijn tijd. Het is moeilijk om een tekening te bedenken waardoor de lijnen als ouderwets worden beschouwd.
Dit is het type romp waarvan de schoonheid op het eerste gezicht duidelijk is. De kwaliteit van de constructie heeft de tand des tijds doorstaan. Het tuigage daarentegen heeft elke aanpassing ondergaan die de wetenschap en de jachtmode suggereerden. Britannia heeft een uitzonderlijk record van overwinningen.

Schaal: 1/64
Lengte: 760 mm, Hoogte: 930 mm