De Douglas TBD Devastator was een torpedobommenwerper van de Amerikaanse marine, besteld in 1934, vloog voor het eerst in 1935 en kwam in dienst in 1937. Op dat moment was het het meest geavanceerde vliegtuig dat voor de USN vloog en mogelijk voor elke marine in de wereld. Het snelle tempo van de vliegtuigontwikkeling haalde dit echter in, en tegen de tijd van de Japanse aanval op Pearl Harbor was het nader vast te stellen al achterhaald. Het presteerde goed in een aantal vroege veldslagen, maar in de Slag om Midway werden de Devastators die tegen de Japanse vloot werden gelanceerd bijna volledig weggevaagd. Het type werd onmiddellijk uit de frontlinie gehaald en vervangen door de Grumman TBF Avenger.

Bemanning: Drie: piloot, torpedoofficier/navigator, radioman/schutter

Lengte: 35 ft 0 inch (10,67 m)

Spanwijdte: 50 ft 0 inch (15,24 m)

Hoogte: 15 ft 1 in (4,60 m)

Krachtcentrale: Eén × Pratt & Whitney R-1830-64 Twin Wasp radiale motor, elk 900 pk (672 kW)

Maximale snelheid: 206 mph (331 km / u) op 8.000 voet (2.400 m)

Kruissnelheid: 206 km/u (128 mph)

Bereik: 435 mijl (700 km) (378 NMI, 700 km) met Mk XIII Torpedo, 716 mijl (623 NMI, 1.152 km) met 1.000 pond (454 kg) bommen