De F-4 Phantom II, ontwikkeld door het Amerikaanse vliegtuigbedrijf McDonnell Douglas, is een tweemannige, weerbestendige supersonische jachtbommenwerper achter elkaar. Het kwam in dienst tijdens de jaren zestig en het is een van de beroemdste vliegtuigen uit de geschiedenis van de militaire luchtvaart. In het oorspronkelijke project was het specifiek ontworpen voor de Amerikaanse marine, maar het is door alle Amerikaanse troepen gebruikt en het heeft wereldwijd een aanzienlijk commercieel succes behaald. De originele versie ontworpen voor de Amerikaanse marine werd verder verbeterd in 1966 met de productie start-up van de Phantom F-4J, gekenmerkt door de goedkeuring van nieuwe systemen die de lucht-lucht en grondaanval gevechtsvermogens kunnen verbeteren. De avionica was aanzienlijk verbeterd en het innovatieve vuurleidingssysteem voor zoek- / schietvermogen werd toegepast. Dankzij de twee verbeterde General Electric J-79-10 krachtige straalmotoren kon de Phantom de topsnelheid van 1.240 knopen halen. Snelheid, stuwkracht en betrouwbaarheid waren de Phantom II-sterkten die in staat waren om de verminderde manoeuvreerbaarheid dankzij zijn grote afmetingen te compenseren.